Dag 18 : Zion NP

Heerlijk even uitgeslapen vanmorgen, we waren om 8.30 uur wakker. Tijd om Marloes te feliciteren, want ons meisje is vandaag 14 geworden. Ik had gisteren met Koen nog een leuk t-shirt op de kop kunnen tikken, dus ook voor haar hadden we kadootje.

Na het ontbijt richting het visitorcenter, want vanuit daar ging een bus het park in. We hadden besloten Angels landing over te slaan en een andere trail te doen. Het was erg warm (al ruim 30 graden) en er zaten al verschillende wandelingen in onze benen. Angels landing is een klim van 4 uur, waarvan het laatste uur met een touw omhoog. Het werd dus Riverwalk, deze was ons aanbevolen door de Amerikanen die we in Bryce Canyon hadden ontmoet.

Samen met heel veel andere stapten we uit bij de laatste halte. We liepen inderdaad langs de rivier Virgin genaamd. Prachtige natuur met af en toe een bedelende eekhoorn. Er vlogen ook grote gele vlinders en er droop water langs de rotsen naar beneden. Even gingen we naar de rivier toe en sommige van ons gingen met blote voeten het koude water in. Toen weer verder en kwam het leuke deel. Het pad hield op en we moesten door de rivier verder. Met onze schoenen aan staken we de rivier over naar de andere kant en zo nog een paar keer. Het water kwam soms tot boven je knieën. Erg gaaf en koud! Onder tussen liepen de rotsen steeds meer naar elkaar toe. Dit stuk heet dan ook the Narrow. Op de weg terug naar de camping zijn we nog gestopt bij Zion Lodge, hier hebben we heerlijk geluncht op het gras in de schaduw van een enorme boom. Een Ranger kwam begon een verhaal te vertellen over de gevaren van het park, a little bit boring! Terug bij het visitorcenter heeft Anouk weer een boekje gekregen om ook hier junior Ranger te worden. Om dit compleet te maken moest ze om 21.15 uur een verhaal bijwonen van een ranger. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna weer ons tentje in gekropen en gaan slapen.

Dag 17 : Bryce Canyon - Zion NP

Dit is behalve een reis(rust)dag ook de verjaardag van Koen. We zijn rustig op gestaan en hebben rustig ontbeten. Hiervoor hebben we nog even en broodje moeten halen. 6 Dollar voor een brood, we beginnen steeds meer te begrijpen dat soms verstandig is om van te voren wat inkopen te doen bij een grote supermarkt. Koen heeft een t-shirt gekregen van het park voor zijn verjaardag. We waren bijna klaar met eten, toen de tijdelijke overburen naar ons toe kwamen. We hebben gisteren al even kennis met hun gemaakt. Dit Amerikaanse gezin heeeft Nederlandse ouders. Zij kwamen al zingend in het Nederlands aanlopen. Een heel bijzondere, maar zeer leuke ervaring.

Nadat we alles hebben afgebroken zijn we weggereden. We wilden naar een grote plaats rijden om de inkopen voor de volgende dagen te doen. Allereerst zijn we in een plaats Kanab gestopt. Hier hebben we bij de Mac even gegeten en via internet een grote supermarkt gevonden. Hier zijn we naar toe gereden en hebben de inkopen gedaan. Dan wordt het lastig om een volle kar met boodschappen nog in een volgepakte auto te krijgen. Maar dat is gelukt. Vervolgens zijn we naar het park gereden en na een half uur stonden we op de camping. Het is hier erg warm, dus het opzetten van de tenten en het oppompen van de luchtbedden was nogal vermoeiend.

Omdat Koen jarig is, wilde hij nog iets doen. Na het eten zijn we een korte trail gaan lopen. Dit voornamelijk omdat de duisternis in begon te vallen. Deze trail is vlak bij de camping en we zijn gaan lopen, volgens de informatie een stukje van ongeveer 1 kilometer. Dit is uiteindelijk iets langer geworden. Doordat de route niet goed stond aangegeven, of wij hebben het niet goed gezien, zijn we van het pad afgeweken. We hebben door onherbergzaam gebied gelopen vol met cactussen en andere prikkelplanten. Afdalingen met losse stenen hebben we moeten overwinnen om uiteindelijk in droge rivierbedding uit te komen. Deze bracht ons naar de camping terug. Gelukkig zonder kleerscheuren zijn we op de camping aangekomen.

Dag 16 : Bryce Canyon NP

Vanmorgen was het al vroeg op omdat we om 8.00 uur bij Ruby's Inn te zijn om ons te melden voor het paardrijden. We hadden ons gemeld en we moesten nog een kwartier tot een half uur wachten totdat we met het shuttle busje naar het beginpunt konden. Toen we rond half 9 vertrokken was het nog wel ong. een half uurtje rijden. Dit was ook omdat er wegwerkzaamheden waren. We kwamen aan en we kregen allemaal een naam aangewezen. Die naam moest je onthouden, want dat was de naam van je paard.

Koen: Dun The Money

Daan: Target

Marloes: Goldy

Anouk: Cash (kleinste meisje op grootste paard van ons allemaal)

Rick: Rooster (het was een half ezel en half paard)

Liza: Cotton

Toen iedereen een paard had gingen we op weg. Onze rit was over een weggetje met allemaal losse stenen en een rivier die we moesten passeren, maar de rivier stond zo goed als droog dus we konden er gemakkelijk doorheen. Er waren soms ook een paar heuvels. Wij zaten met z'n 6-en aan het einde van de grote lange sliert die de groep vormde. Af en toe moest een paard plassen of stond hij stil en ontstond er een gat in de rij. Als dat gebeurde, gingen de paarden vanzelf naar elkaar toe en begonnen te draven. Dus van wat eerst 3 uur stappen was, werd het 2 ¾ uur stappen en ¼ uur draven.

Papa's paard/ezel stopte telkens om te eten om omdat hij er niet zo veel zin in had. Daardoor kwam hij 1x best wel achter te liggen. Wij hadden 2 gidsen en mama riep de gids die het dichtste bij was. Zij was papa gaan halen en we hoorden, toen papa er weer bij was, dat hij het hele stuk ging draven maar ook nog een stukje had gegaloppeerd. Verder gingen we steeds verder en raakten het voorste deel van de groep meer kwijt, omdat een vrouw niet ging draven omdat ze haar paard niet genoeg aanspoorde. Uiteindelijk wachtte de groep halverwege op ons zodat degene die moesten plassen, konden plassen.

Nadat iedereen klaar was, stegen we weer op en gingen we dezelfde weg terug. Dit keer ging ik helemaal achteraan, zodat ik haar soms in kon houden om stukjes te gaan draven. Eerst reed ik achter Koen, maar al snel reed ik achter mama. Samen hielden we in om lekker te gaan draven. We gingen samen ook af en toe het pad af om een beetje om bomen heen te lopen voor wat afwisseling. Toen we af en toe van het pad af gingen, zagen we dat Daan hetzelfde deed en zijn paard zelfs kleine stukjes liet draven. Wie had dat gedacht van hem? De jongen die telkens zeurt dat paarden stinken en je ze gewoon alleen als vlees moet eten...

We waren alweer bijna bij het einde, toen we een heuvel op moesten en mama een leuk idee kreeg. Ze zei tegen mij dat het leuk was om die heuvel even op te galopperen. We hielden onze paarden in voor wat ruimte en toen er genoeg ruimte was, spoorden we Cotton en Goldy aan en we sprongen aan in galop. We konden niet lang galopperen omdat de groep alweer dichtbij was. Uiteindelijk heeft mama ong. 4 passen gegaloppeerd en ik ong. 6 à 7 passen. Voordat we het wisten was de 3 uur al weer voorbij. Mama deed het laatste stukje haar beugels nog even uit, omdat ze pijn kreeg aanhaar knieën.

Toen we weer terug waren bij Ruby's Inn, zijn we gaan lunchen. Daarna nog even wat boodschappen doen en nog naar het Visitor Center om te kijken hoe lang de trail was die we wilden maken. Hij bleek ong. 5 km lang te zijn en we konden hem in ong. 1 uur tijd lopen. We reden naar het beginpunt en begonnen aan de bovenkant bij Bryce Canyon om wat foto's te maken. Daarna gingen we naar beneden bij Sunrise Point de canyon in. De trail die we hebben gevolgd heette Queens Garden. Het was een super mooie trail door een deel van Bryce Canyon. Wij vonden het een goed idee dat we toch die trail zijn gaan lopen, want zo zie je toch meer van een canyon dan dat je van bovenaf staat te kijken.

We rustten regelmatig een beetje uit en er werden veel foto's genomen. Het was al meer naar het einde van de middag, dus het koelde af waardoor het dragelijk was om te lopen. Het eerste en tweede deel was wel te doen, maar toen we terug naar boven moesten werd het wel mee een klimtocht. Met een steil zigzaggend weggetje naar boven is niet niks! Koen en Daan waren al een stuk verder als mama, papa, Anouk en ik. Uiteindelijk is Anouk ons ook voor gegaan en stond ze al boven terwijl papa, mama en ik een beetje uit stonden te puffen.

Het lukte ons uiteindelijk om allemaal boven te komen. Toen iedereen er was, waren Koen, Daan en Anouk alweer helemaal op krachten en papa al vrij snel ook weer op krachten. Mama en ik hadden wat langer nodig om uit te puffen en onze krachten weer wat terug te krijgen.

Toen zijn we terug naar de tentjes te gaan om lekker bij te komen van deze drukke, maar leuke dag. Morgen is Koen jarig en doen we het lekker rustig aan, want we hebben waarschijnlijk allemaal spierpijn van 1 of allebei de activiteiten.

Dag 15 Moab - Bryce Canyon NP

Weer een reisdag vandaag. Vanmorgen bij het ontbijt was er een hele groep orthodoxe joden in het hotel. Buiten stond een hele groep vrouwen uit hun bijbel te lezen en te bidden tegen de muur van het motel. Een heel apart gezicht. Onderweg veranderde het landschap menigmaal, elke keer als je een berg over bent, kom je in weer groen landschap terecht. Op de snelweg haalde we op een gegeven ogenblik een auto in en daarin zat een man die al snel de stempel kreeg van wat we deze vakantie als opmerking hebben. That is a whole lot of ass! Nou deze paste nog net achter het stuur! De populatie grote konten is hier in het westen toch wel een stuk groter dan in het oosten hebben we geconstateerd. Toen we de snelweg af gingen richting Bryce Canyon kwamen we weer in een schitterende omgeving terecht, heel anders dan dat we net nog zagen. Bomen en een krabbelend riviertje.

Eenmaal bij het National Park aangekomen eerst maar even de camping gezocht. Eenmaal daar hoefde we ons niet te melden, maar konden direct naar onze plek. Daar stond een paal met een kaartje met onze naam er op. Niet besproken plekken kon je namelijk gewoon innemen en een dan een envelopje met geld erin in een melkbus stoppen. We staan op een prima plek en hebben de tentjes onder de bomen gezet. We hebben net genoten van een barbecue en houden ons nu warm bij een vuurtje. Er leven hier ook verschillende wilde dieren, we hebben al groepje pronghorns gezien (lijkt op een antilope), eekhoorntjes (chipmunks) en een prairie dog.

Zo lekker ons nestje in en morgen op tijd er weer uit.

Dag 14 : Trip op de Colorado rivier

Vandaag vroeg uit de veren, want we moesten ons om 8.15 uur melden voor de boottocht die we gingen maken. Allemaal werden we in zwemvesten gehesen en stapten we in een oude roze schoolbus die ons naar het beginpunt zou brengen. Daar stapten we in een grote blauwe rubberboot samen met nog een gezin en onze gids. Van begin tot eind een geweldige tour. Er waren een aantal stroomversnellingen en omdat het dit jaar veel gesneeuwd heeft treffen we het en is er zelfs een in de catagorie 3+. Normaliter is al het smeltwater al bijna beneden en dobbert het bootje de rivier af. Onze tocht duurt is in totaal 14 miles en gaat gepaard met een aantal beste watergevechten met andere boten. Zelfs kun je af en toe zwemmen in het toch wel wat koude water. Marloes is de die hard van ons en gaat keer op keer het water in. Tussen de middag lunchen we met de hele groep op een strandje en eind van de middag weer met de schoolbus terug.

Dag 13 : Page - Monument Valley - Moab (Arches NP)

Vandaag met bewolking vertrokken uit Page. Die donkere wolk blijft ons volgen tot nu toe. Vanwege de weersvoorspellingen hebben we vanmorgen toch nog maar een motel besproken voor vannacht en morgennacht, daarna moet het weer beter worden.

De route die we gingen rijden moest door monument Valley gaan. Inge we hebben nog even gedacht aan horseshoe bent, maar we waren van plan om ‘s middags ook nog Arches NP te bezoeken nu we er niet gaan kamperen. Het zag er wel mooi uit op internet.

Monument Valley was prachtig, bijzonder dat het landschap hier steeds weer kan veranderen. Daarna gingen we van Indianengebied over in cowboyterrein. Eind van de middag kwamen we aan in Moab en hebben alvast ingecheckt in het motel. Daarna naar Arches NP, ook dit is weer adembenemend. Je kunt het nauwelijks beschrijven. We hebben hier een aantal trails gelopen en veel moois gezien. De laatste trail was Sand Dune Arch, hier liep je tussen het gesteente door ineens in rood zand, een rare gewaarwording. Vanwege het opkomend onweer en het tijdstip (het is hier een uur later dan in Arizona) gingen we daarna weer terug naar het hotel. Onderweg regende het behoorlijk en er ontstonden spontaan watervalletjes van de rotsen. Wij blij dat we geen tentjes hoefde op te zetten.

Vanavond lekker op tijd ons nestje in, want morgenochtend gaan we een trip maken op de Coloradorivier.

Dag 12: Op weg naar Page

Wat gaat de tijd snel, alweer bijna 2 weken zijn we in de USA.

Alle kampeerspullen weer ingepakt en toen kwam Koen vertellen dat er bij het toiletgebouw een Elk stond (een soort herten die hier leven). Dus snel met de camera er op af. Fantastisch om op ongeveer een meter afstand van dat enorme hert te staan. Gisteren riep ik nog dat ik er graag een zou willen zien en zowel gisteren als vandaag werd mijn wens vervuld.

Toen weer op weg. Al snel kwamen we in de file vanwege wegwerkzaamheden. Na een minuut of 20 te hebben stilgestaan mochten we eindelijk gaan rijden. Over een lengte van behoorlijk wat mijlen rijden over 1 beschikbare rijbaan, konden we weer verder. Heel bijzonder dat ze alles afzetten over zo een lengte! Het landschap van de Canyon veranderde langzaam in een soort prairie, waar hier en daar een enkeling leeft.

Aangekomen bij Page zagen we ook de Glen Canyon Dam aangegeven. We moesten toch nog tijd overbruggen om in te checken in het hotel, dus dat leek ons een leuke tijdsbesteding. Na de lunch naar de dam en het was verbazingwekkend immens. In het visitorcenter bleek je een tour te kunnen volgen waarbij je ook de dam op kon, doen dus! Het is een overheidsbezit, dus weer door een controle. Stel je voor dat je een aanslag wil plegen, je mocht het woord gun zelfs niet in je mond nemen. Na de tour hebben Anouk en Marloes het Junior Ranger program gevolgd en zijn daarna beëdigd tot ware Rangers.

Vanwege de warmte werd het tijd om het hotel op te zoeken, zodat die gene die daar behoefte aan had een plons in het zwembad kon nemen. Nou dat werd het niet! Net als de afgelopen dagen begon het enorm te regenen en onweren, blij dat we binnen zaten, dat wel. Het lijkt of die donderwolk ons blijft volgen ;-(. Dus wel tijd om de weblog weer even bij te werken. Het is leuk te zien dat onze belevenissen al aardig wat keer bekeken zijn. De weersvoorspelling voor morgen in Moab zegt ook weer onweer, dus waarschijnlijk wordt het vanavond op zoek gaan naar een hotel i.p.v. de camping die we voor ogen hadden.

Nou ja, ondertussen is het weer opgeklaard en liggen de meisjes in de pool. We keep our fingers crossed!

Tot later!

Dag 11 De Grand Canyon

Hi there, daar zijn we weer.

Weer lekker op tijd uit de veren en spullen gehaald om te ontbijten. Heerlijk buiten in het zonnetje aan onze picknicktafel. De dag ziet er weer goed uit. Nog even een kleine wandeling over de camping en bij het douchegebouw (deze ligt bij de ingang van de camping) stond de weersvoorspelling van vandaag. Na 3 uur vanmiddag was er 40% kans op onweer.

Om kwart voor 10 stonden we bij het visitorcenter klaar om ons aan te melden voor de fietstour die we gingen maken. De fietsen werden op maat gemaakt en we stapten in een busje die ons samen met de gids en nog een aantal andere mensen naar het begin van de tour ging brengen. We begonnen bij een uitkijkpunt waar je een prima zicht had over de Canyon. Echt amazing! Niet te geloven wat een mooi uitzicht en de rust die het uitstraalt. Op een mountainbike gingen via een aantal uitkijkpunten de Canyon langs, waarbij we soms behoorlijk hard de helling af gingen. De tour was echt mooi.

Maar toen we bijna bij het eindpunt kwamen waren daar de eerste druppels. Zoals hier alles is, waren deze dus ook groot. We werden weer door hetzelfde busje opgehaald en teruggebracht naar het visitorcenter. Ondertussen was het echt gaan regen en besloten we te gaan lunchen om voor deze nattigheid te schuilen. Het regende nog steeds, dus de auto weer in en dan maar een stuk rondtouren in plaats van de wandeling die we hadden willen maken. Uiteindelijk belandde we aan het eind van de southrim bij een uitkijktoren. Het regenen was in miezer veranderd en we besloten de toren in te klimmen. Nu terug naar de camping en hopen dat onze tentjes bestand zijn geweest tegen die fikse buien. Gelukkig het was zo, ook de muggentent boven de picknicktafel stond nog op zijn plek.

Na het avondeten besloten we bij nog even thee, koffie en chocolademelk te halen. We hebben namelijk geen stroom en mogen geen open vuur gebruiken. En wat gebeurt er...... Een bekend persoon zit aan een tafeltje daar, ja hoor, Alphenaren! Zelfs uit Kerk en Zanen! Nu zitten we in het donker nog wat spelletjes pesten te doen en word het zo weer tijd om de luiken te sluiten.

Welterusten!